Over schrijverschap en moeder worden
Gaan kunst maken en kinderen krijgen samen?
Er kwam afgelopen week een LinkedIn-bericht voorbij van een collega schrijver/journalist. Het ging over het schrijverschap en moeder zijn. Over de mythe die ons vertelt dat rolmodellen in de schrijvers- en kunstwereld altijd kinderloos of slechte moeders zijn. Omdat kunst én kinderen maken, niet samen gaan.
Ze schreef dat er tegenwoordig gelukkig tal van voorbeelden zijn die het tegendeel bewijzen en stelde openlijk de vraag hoe anderen over het onderwerp denken. Ik sloeg erop aan en tikte een reactie.
Het vraagstuk bleef nog een tijdje bij me. Niet zo zeer in de letterlijke zin, want ik ben ervan overtuigd dat beiden rollen goed met elkaar te combineren zijn. Voor mij zit de fascinatie meer in de betekenis van het woord moederschap. Kun je moeder zijn van ‘iets dat voortkomt uit jou’? En moet dat ‘iets’ per se een kind zijn?
De (prachtige) dichtbundel De schrijver is een alleenstaande moeder van Hagar Peeters, kocht ik een jaar of twee geleden zonder het van te voren open te slaan. De titel had me. Die ene zin raakte me in mijn kern, zó voelde ik me sinds het uitkomen van mijn debuutroman. Moeder van een kind van papier dat slechts één ouder heeft.
Maar nu ben ik zwanger. Over een maand of twee ben ik moeder van een zoon van vlees en bloed. Sinds het lezen van de LinkedIn-post denk ik voor het eerst na over wat dat betekent voor mijn schrijverschap. Want eerlijk gezegd heb ik er geen seconde bij stil gestaan of mijn aanstaande moederschap negatieve invloed zal hebben op mijn schrijven.
Mijn onderbuikgevoel zegt dat het tegendeel waar is. Ik schrijf over thema’s die dicht bij me staan, over zaken die me bezighouden en onderwerpen waarnaar ik nieuwsgierig ben, zowel in mijn journalistieke als fictieve schrijfwerk. In beweging zijn (en blijven) helpt me. Het prikkelt me, houdt me scherp en wakkert zowel creativiteit als een andere, frisse manier van denken aan.
Tijdens het schrijven van Waar ik liever niet kom, was ik in transitie. Ik schakelde van een bepaalde manier van leven (drukdrukdruk), naar eentje die beter bij me paste. Nu ik moeder word, zit ik weer in zo’n overgang.
Tot nu toe heeft mijn zwangerschap positieve uitwerking op mijn schrijven: ik loop over van de verhaalideeën en het leverde me een fijne, nieuwe opdrachtgever (Ouders van Nu, mijn eerste artikel staat in editie 8 - en die ligt nú in de winkels) op. Ik kijk uit naar de invloed die het heeft op mijn fictieve schrijven, want dat die er zal zijn, weet ik zeker.
En zijn het niet de persoonlijke ontwikkelingen van een schrijver (of kunstenaar) die zijn werk interessant maken? Ik ben benieuwd hoe jij dat ziet. Ik denk zelf van wel…
Veel liefs vanaf mijn heerlijke privé-camping in Salland,
Liselotte
Pssst! De vorige afleveringen van Nieuwsletters van Lies gemist? Hieronder lees je de laatste drie: