Over dat waar iedere schrijver mee te maken krijgt, doorzettingsvermogen én een ode aan de fans (BEDANKT!)

Afwijzing. Het is iets waar je als schrijver niet omheen kunt. Nagenoeg iedere auteur heeft er ervaring mee; debutanten en gevestigde namen. Ideeën of complete manuscripten werden met de grond gelijk gemaakt, afgebrand of bestempeld als ‘wel aardig, maar niet interessant genoeg.’ Ook na tientallen aanpassingen.

Soms duurde het jaren voordat het lukte. Maar ze hielden vol. Begonnen opnieuw, namen schrijflessen of schaafden het verhaal bij tot er wél een uitgever was die er heil in zag.

Schrijven gaat gepaard met doorzettingsvermogen. Met geloof en vertrouwen. En een soort oerdrang die ervoor zorgt dat je doorgaat. Ook als mensen zeggen dat je werk niet goed (genoeg) is.

Ik was een groentje op het gebied van afwijzingen in boekenland. De eerste uitgever die ik sprak, geloofde in mijn idee. Ongeveer drie jaar na onze ontmoeting kwam mijn debuutroman uit.

Maar dan die tweede, die nota bene de aanleiding was om deze nieuwsbrief te starten. Het idee was dat ik jou, en de rest van de abonnees, deelgenoot zou maken van het (eenzame) schrijfproces. Dat het boek nu in de voorjaarsaanbieding van de uitgever zou staan met een titel, een cover, een flaptekst en een verwachte verschijningsdatum.

Ik zag het al helemaal voor me: nieuwsbrieven waarin ik jullie hulp zou vragen bij het bedenken van de titel, win-acties, een boekpresentatie (eindelijk, want mijn debuut kwam uit in coronatijd). Het liep anders. Mijn manuscript werd afgewezen - een optie waar ik, noem het naïef, niet eens rekening mee hield. Auw.

Ja, dat deed even pijn. En het zette me met beide benen op de grond. Maar ik heb me er niet door laten ontmoedigen. Sterker nog, ik heb ervan geleerd en werk alweer aan een ander verhaal.

Daarom steek ik in deze aflevering alle schrijvers (in spé) graag een hart onder de riem: laat je niet uit het veld slaan door afwijzingen. Ze horen erbij. Probeer er iets van op te steken en verpletter de wereld met je volgende manuscript, of met dat wat je daarna schrijft of welja, dat daarna..

Omdat ik vermoed dat dit de laatste aflevering van het jaar is, wens ik je alvast een cozy decembermaand met lieve mensen om je heen, lekker eten, dikke knuffels, lange boswandelingen en warme (rum)choco’s!

Ik vind het te gek dat zo’n trouwe groep lezers mijn (hobbelige) weg blijft volgen. Dank daarvoor, dat doet me goed. En wie weet komt dat tweede boek er volgend jaar..

Veel liefs,
Liselotte (en van Dikkie 😻)