I'm back!

En zoals dat gaat met terugkomen, neem ik me van alles voor

Het is onwennig om na zo’n lange radiostilte weer een nieuwsbrief te schrijven. Ik voel me als een spreker die na lange tijd weer op een podium staat. Die zijn keel schraapt voordat hij zijn mond opent en in de microfoon spreekt, hopend dat zijn stem helder en stevig klinkt als hij begint te praten.

Maar goed, hier ben ik dan. Terug van weggeweest, of zoiets.

Dat ik de afgelopen weken - of nee, maanden zelfs - niet schreef, kwam voornamelijk doordat ik gewoon niet veel te melden had. Ik had mijn handen vol aan het moederschap, de nieuwe rol die me door alle hoeken van het complete spectrum van emoties joeg. Die me daarnaast dwong tot het vinden van een nieuwe balans in werkelijk alles: relatie, familie, vrienden, werk, vrije tijd..

Inmiddels is de kleine man ruim een half jaar oud. De heftigste storm is gaan liggen en ben ik weer aan het werk. Ik schrijf voor Ouders van Nu, Libelle en Stimuleringsfonds voor de Journalistiek. Daarnaast zit er nog van alles in de pijpleiding - waarover later hopelijk meer.

‘En hoe zit het nou met je tweede roman?’, is een vraag die ik steeds vaker hoor. Eentje die ik in mijn nieuwsbrief (waarin je mij volgt tijdens de weg naar dat tweede boek) beloof te beantwoorden.

Tja, daar vraag me me wat. Want hoe zit het daar nou eigenlijk mee? Ik ben nooit gestopt met schrijven. Heb de afgelopen twee jaar misschien wel 200.000 woorden op papier gezet. Maar op de een of andere manier ‘klikt’ het niet. Hoe ik de verhaallijnen ook probeer samen te vlechten, ze passen niet. Meerdere keren begon ik opnieuw, steeds weer liep ik vast.

Ik geloof dat ik inmiddels weet hoe dat komt. Ik schreef te veel met mijn hoofd en te weinig met mijn hart, en daarmee negeerde ik mijn eigen gouden schrijfregel ‘Zet uit dat hoofd!’ Ik wilde te veel, dacht te veel, vond te veel. En dat belemmerde het stromen van het verhaal, dat zijn weg maar niet wist te vinden.

Op de een of andere manier durfde ik niet te varen op mijn gevoel, terwijl ik weet dat de sleutel daar ligt. Durfde, want ik gooi het inmiddels over een andere boeg. Ik ben gestopt met het willen schrijven van een tweede roman en heb mijn (geforceerde) zoektocht naar een verhaal gestaakt. In plaats daarvan probeer ik te luisteren en geduldig te wachten tot het verhaal dat verteld wil/moet worden zich aandient.

Tot nu toe komt het in brokjes, die ik zonder er te veel over na te denken opschrijf en bundel in één document. Soms kruip ik wel drie keer per dag achter mijn laptop, soms komt er een week niets. Ik geloof er heilig in dat dit de manier is. Misschien duurt het nog járen, misschien staat het straks ‘ineens’ op papier. We zullen zien..

In de tussentijd giert de journalistieke inspiratie door mijn aderen. Recente publicaties van mijn hand lees je hier:

• Verhuizen rond je veertigste (Libelle editie 10, alleen voor abonnees)

• Waarom andere ouders zo vaak ‘wacht maar..!’ zeggen (Ouders van Nu, gratis)

• ‘Mag ik het interview lezen voor publicatie?’ (SVDJ, gratis)

• Waarom het oké is om te switchen van borst naar fles (Ouders van Nu, gratis)

• Holistische verloskunde: ‘Voor het eerst vroeg iemand wat ík wilde tijdens de bevalling’ (Ouders van Nu, gratis)

• Waarom reflecteren een goed idee is, óók voor journalisten (SVDJ, gratis)

Ook verslind ik nog altijd de ene na de andere roman. In de volgende aflevering stuur ik weer een leeslijst mee, beloofd. Oh en daarover gesproken, deze nieuwsbrief komt niet meer tweewekelijks, of maandelijks. Ik schrijf als ik inspiratie heb. En ik hou je uiteraard op de hoogte van alles wat - volgens mij dan - het delen waard is.

Veel liefs, maak er een mooi weekend van!
Liselotte