Het leven van een schrijver is eigenlijk (best wel heel erg) saai. Maar hé, wat is daar mis mee?

Veel mensen hebben een romantisch beeld van het leven van een schrijver. En ik moet toegeven, ook ik doe mijn best om dat te etaleren met jaloersmakende verhalen over mijn oude caravan.

Maar in de praktijk is het natuurlijk vrij eentonig. De schrijver is een huismus die uren in haar eentje naar een laptopscherm staart en haar toetsenbord te lijf gaat. 

Hieronder een schets van mijn gemiddelde werkdag. Oordeel zelf of dat romantisch is, of gewoon (best wel heel erg) saai.

Ik word wakker als mijn lichaam denkt dat het tijd is om op te staan. Meestal is dat rond acht uur. Dan verplaats ik me na een licht ontbijt naar mijn yogamat. Na een uur kom ik daar vanaf en zet ik een potje koffie op het vuur. 

Zodra de koffie klaar is, loop ik in diezelfde yogabroek naar mijn laptop. De gordijnen zijn nog altijd gesloten. Ik knip de lamp op mijn tafel aan en begin met schrijven totdat ik niet meer kan. Meestal is dat na een uur of twee, drie.

Dan, het is ongeveer 12.30 uur, stap ik onder de douche. Mijn telefoon haal ik van de vliegtuigstand, waarin hij de hele ochtend stond. Ik beantwoord wat appjes terwijl ik lunch maak en doe de gordijnen open (zonder daglicht sterven al mijn planten) en ga naar buiten voor een lange wandeling. Negen van de tien keer draag ik mijn roze muts. 

Die wandeling sluit ik af bij een discounter supermarkt (omdat de kans dat ik me kan verwonderen over de medemens daar doorgaans groter is dan bij de degelijke Jumbo of Albert Heijn) voor een dagboodschap. 

Rond drie uur doe ik de gordijnen weer dicht en kruip ik nogmaals achter mijn laptop voor deel twee van mijn werkdag. Mijn telefoon schakel ik weer naar vliegtuigstand.

Met een gedownloade Spotifyplaylist (deze week was dat Wanderlust) op de achtergrond en een paar brandende kaarsen naast me, schrijf ik tot de letters beginnen te dansen op mijn scherm. Ik zet een pot thee en rommel wat in huis. Daarna verdwijn in mijn keuken. 

Met een bordje op schoot kijk ik een niet al te ingewikkelde Netflixserie op de bank (momenteel binge ik The Bold Type, aanrader). Ondertussen lees ik mails en het nieuws op mijn telefoon, al dan niet met een glas rode wijn (ik ben aan het minderen, het liep uit de hand). 

Daarna duik ik in bed en herhaalt bovenstaand ritueel zich zodra de zon opkomt.

Lang verhaal kort: het leven van deze schrijver is momenteel best wel heel erg saai. Maar hé, wat is daar eigenlijk mis mee?